Το μνημόνιο ως μηχανισμός δημοσιονομικής χαλάρωσης; Παραθέτω μερικά “ευφυήματα” για να εντυπωσιάστε τους συνδαιτημόνες σας στο επόμενο cocktail party.
Αρχές του 2010 η Ελλάς αποκλείστηκε των αγορών. Η χώρα μας είχε δύο επιλογές:
- Να δείξει το “μεσαίο δάχτυλο” στις αγοrές όπως παραίνεσε ο κ. Βαρουφάκης στο γνωστό βίντεο (ας πρόσεχαν, ας μην μας δάνειζαν) ή
- Να ζητήσει χρηματοδότηση από επίσημους δανειστές (δλδ τρόικα) όπως και τελκά έγινε (το μισητό μνημόνιο)
Ας δούμε την πρώτη εναλλακτική (counterfactual).Το 2009 η Ελλάδα έκλεισε με πρωτογενές έλλειμμα €24δισ. Σε συνέχεια της προβολής του περιβόητου δαχτύλου, η δημοσιονομική προσαρμογή θα ήταν άμεση και ύψους €24 δισ. Aψηφήσαμε πολύ βολικά το χρέος. Η μη εξυπηρέτησή του θα σήμαινε άτακτη χρεοκοπία, κατάρρευση των τραπεζών, καταρράκτη χρεοκοπιών εταιριών/φυσικών προσώπων, μόνιμη και μεγαλύτερη απώλεια των κεφαλαίων επενδυτών, μικρομολογιούχων, ασφαλιστικών ταμείων και καταθετών. Αναπόφευκτα το “wealth loss effect” στην οικονομία θα ήταν τεράστιο, προστιθέμενο στην άμεση δημοσιονομική προσαρμογή. Δεν μπορώ να υπολογίσω το μέγεθος της ύφεσης σε αυτό το σενάριο. Κάνετε μία απόπειρα με τους δημοσιονομικούς συντελεστές που υπελόγισε το ΔΝΤ.
Τελικά ως χώρα κάναμε τη δεύτερη επιλογή (factual). Κατά την περίοδο 2010-2012 τα πρωτογενή ελλείμματα άθροισαν σε €24 δισ. (πηγή:http://www.statistics.gr/…/A0701_SEL03_DT_AN_00_2014_01_P_G…). Αυτά τα ελλείμματα χρηματοδοτήθηκαν από το μισητό μνημόνιο. Η ύφεση ήταν αναπόφευκτη αλλά με το μνημόνιο σημαντικά πιο μαλακή. Η δημοσιονομική πολιτική το 2010-2012 ήταν κατά €24 δισ. πιο “χαλαρή”.
Εν τέλει, η κατηγορία έναντι του μνημονίου για την ύφεση μεταφράζεται σε απαίτηση για ακόμα μεγαλύτερη χρηματοδότηση από την τρόικα ώστε τα πρωτογενή ελλείματα του 2010-2012 να ήταν μεγαλύτερα (και τα πλεονάσματα από το 2013 μικρότερα). Με άλλα λόγια, ενδομύχως δεν θέλαμε να απαλλαχθούμε από το μνημόνιο – θέλαμε περισσότερα από αυτό.
Μείναμε βέβαια με το χρέος. Ξέρετε, αυτό που μας έχουν δώσει οι “τοκογλύφοι” – εταίροι μας με σκοπό να μας κάνουν μία αποικία χρέους. Τι λένε οι αριθμοί; (ωχ, αμάν, πάλι με αριθμούς μας πήζεις; τα cocktails είναι υπεράνω των αριθμών!)
Πηγή: http://t.co/0YTyTtfa8p
Μόνο η Κύπρος καταβάλει μικρότερο ποσοστό των εσόδων του κράτους για εξυπηρέτηση τόκων. Αντίστοιχα μεγέθη παρατηρούμε και για τους τόκους ως % του ΑΕΠ. Εν τω μεταξύ, τα λοιπά “γουρουνάκια” από τα οποία ζητάμε λεφτά ζουν τη δική τους “mega-αποικία” χρέους.
Χμ. Αναρρωρετιέμαι ποίες “κόκκινες γραμμές” θα έθεταν στην κυβέρνησή τους οι Ισπανοί, Πορτογάλοι και Ιρλανδοί πολίτες. Μπα, όποιες και να ήταν, ωχριούν στη δημοκρατική βούληση του ελληνικού λαού. Άντε στην υγειά μας!
Thought for Food 